Wybieramy magnez

Magnez odgrywa ogromną rolę w osiągnięciu homeostazy naszego organizmu, m.in. poprzez wpływ na produkcję ATP, transport błonowy, działanie enzymów, przewodnictwo nerwowo mięśniowe, rozwój układu kostnego. Prawidłowy poziom jonów magnezu zależy od jego wchłaniania przez przewód pokarmowy oraz wydalania przez nerki. Dzienne zapotrzebowanie na magnez wynosi 300-400 mg, a niedobory wynikają m.in. ze:

– zubożenia w ten pierwiastek żywności,
– zwiększonej podaży nasyconych kwasów tłuszczowych,
– stosowania diety ubogobiałkowej lub bogatej w wapń i fosforany,
– zbyt dużej ilości kawy i alkoholu,
– życia w stresie,
– stosowania antykoncepcji hormonalnej czy leków nasennych.

Niedobory zwiększają ryzyko choroby wieńcowej, zaburzeń rytmu serca, są przyczyną łatwego męczenia się, stanów nadpobudliwości nerwowej, zaburzeń koncentracji, zmniejszonej odporności na stres.

Magnez – postać i wchłanianie

Dostępne na rynku aptecznym preparaty różnią się ilością jonów magnezowych w jednej tabletce, rodzajem związku magnezu, obecnością dodatków i postacią farmaceutyczną. Magnez jest pierwiastkiem trudno przyswajalnym, dlatego rodzaj soli jest w tym przypadku kluczowym kryterium decydującym o wartości preparatu, bowiem średnio tylko 30 proc. podaży jest przyswajane. Procesowi wchłaniania sprzyja obecność witaminy D, tłuszczów nienasyconych oraz witaminy B6, która zwiększa je nawet o 40 proc.

Przy prawidłowym funkcjonowaniu żołądka i jelit lepiej wybierać preparaty zawierające organiczne sole magnezu, które mają najbardziej zbliżoną budowę do związków znajdujących się naturalnie w pokarmach, np. mleczan, cytrynian, glukonian, asparaginian. Nieorganiczne związki magnezu, jak tlenek, węglan czy chlorek,mają zdecydowanie mniejszą biodostępność. Związki słabiej rozpuszczalne są również gorzej tolerowane przez organizm. Dodatkowo podaż magnezu w postaci tlenku lub węglanu zmienia pH żołądka i powinna być polecana osobom z nadkwasotą, odwrotnie niż chlorek magnezu, który z kolei mógłby być stosowany przez osoby z niedokwaśnością. Pamiętajmy jednocześnie, że zmienione pH żołądka może znacznie upośledzać wchłanianie innych leków. U osób z chorobą wrzodową lepiej sprawdzą się preparaty w formie dojelitowej, a u osób z trudnością w połykaniu tabletki powlekane o obłym kształcie lub formy rozpuszczalne. Ze względu na obecność sporej ilości jonów sodowych, z kolei musującej postaci powinny unikać osoby z nadciśnieniem tętniczym.

Substancje pomocnicze

Ważna przy wyborze jest ilość jonów magnezu w jednej tabletce, a nie ogólna zawartość soli. Dodatek witaminy B6 jest pożądany, np. u kobiet stosujących tabletki antykoncepcyjne, osób starszych, ale już nie u tych leczonych lewodopą bez inhibitora obwodowej dekarboksylazy L-DOPA czy fenytoiną. Preparaty bez witaminy B6 powinni także wybierać pacjenci, którzy mają zalecone dużo większe niż profilaktyczne dawki magnezu i muszą przyjmować nawet kilka tabletek dziennie (5 mg witaminy B6 w jednej tabletce stanowi 250 proc. zalecanej dziennej dawki, istnieje więc ryzyko przedawkowania). Ostrożnie należy postępować również z preparatami zawierającymi dodatkowo jony potasu, gdyż u osób stosujących już leki zwiększające stężenie tego pierwiastka we krwi hiperkaliemia może być przyczyną nawet zatrzymania pracy serca.

Dobrą formą dla osób szukających preparatów uspokajających jest połączenie magnezu z wyciągami z melisy czy szyszek chmielu. U osób z ciężką niewydolnością nerek, przy bloku komorowo-przedsionkowym, znacznym niedociśnieniu tętniczym oraz w trakcie biegunek preparaty magnezu nie powinny być stosowane.