Zaburzenia erekcji – męskie tabu, czyli kiedy głowa chce, a ciało nie może…

Zdrowie seksualne określone na międzynarodowej konferencji ONZ jest częścią zdrowia reprodukcyjnego. Polega na zdrowym rozwoju seksualnym, równych i odpowiedzialnych relacjach partnerskich, satysfakcji seksualnej, wolności od chorób, niedomagań, niemocy seksualnej i przemocy.

Zaburzenia erekcji (ZE) definiujemy jako brak możliwości osiągnięcia albo podtrzymania erekcji wystarczającej do odbycia satysfakcjonującej aktywności seksualnej. W ciągu całego swojego życia prawie każdy mężczyzna doświadczy kilku epizodów zaburzeń erekcji najczęściej z powodu: stresów, zwiększonej aktywności układu współczulnego, podwyższonego stężenia adrenaliny i noradrenaliny. Taki stan przemija, problem pojawia się wtedy, kiedy zaburzenia utrzymują się dłużej niż 3-6 miesięcy.

Dane liczbowe

Zaburzenia erekcji według większości międzynarodowych badań dotyczą od 6% do 49% mężczyzn, znaczne nasilenie problemu obserwujemy z wiekiem. Według National Health and Nutrition Examination Survey ZE wzrasta z 8,2% u mężczyzn w wieku 40-49 lat  do 77,5% u panów około 75. roku życia.

Uwaga: Co drugi mężczyzna w wieku 75-95 lat (badanie populacyjne na grupie 3274 Australijczyków) przyznał, że życie seksualne jest dla niego ważne, a brak satysfakcji z niego odczuwa aż 43% badanych. A co na to Niemcy? Seksualnie aktywni mężczyźni w wieku 30-39 lat stanowią tam 96%, a w wieku 70-79 aż 71%.

Erekcja – „najcenniejsza męska ozdoba” (Eric Gill)

Tom Hickam w książce „Boskie przyrodzenie. Historia penisa” napisał, że erekcja jest cudem inżynierii hydraulicznej i można porównać ją do śluz wodnych Gatun na Kanale Panamskim, które podnoszą liniowce oceaniczne 85 stóp nad poziom Atlantyku i Pacyfiku. Erekcja członka to nic innego jak napływ krwi do ciał jamistych, zbudowanych z mięśni gładkich – niezależnych od naszej woli (osiągnięcie erekcji) i zablokowanie odpływu krwi przez układ żylny, ucisk na naczynia żylne przez osłonkę białawą (utrzymanie erekcji).

Głównym aktorem w całej hydraulice pozostaje tlenek azotu, który pośredniczy w rozkurczu naczyń. Tlenek azotu uaktywnia enzym – cyklazę guanylową, która przekształca GTP do cyklicznego GMP. To właśnie właściwe stężenie cGMP (cykliczny GMP)  jest punktem spustowym erekcji. Poniżej pewnego stężenia cGMP mężczyzna nie jest w stanie osiągnąć erekcji

Wyciąg z kobry, czyli jak leczono zaburzenia erekcji przed 1998 r.

Przekonanie Indonezyjczyków o rewelacyjnym wpływie na erekcję naparu z penisa kobry doprowadziło do znacznego zmniejszenia jej występowania w Azji. Ten sam los spotkał koniki morskie w Chinach, gdzie wyławiano ich miliony robiąc leczniczy wywar. Już dużo wcześniej w Europie mężczyźni, aby zdobyć wigor, zjadali zwierzęce genitalia oraz ryby i warzywa kształtem przypominające penisa i jądra. Zajadano się węgorzami, ostrygami, szparagami, selerem, karczochami, pomidorami. Za przysmak uchodziły nawet bulwy orchidei, nazywane psimi jądrami oraz korzeń mandragory, szczególnie wykopany w miejscu, gdzie upadło nasienie wisielca.

W XVIII wieku lekarze zaczęli hołdować słusznemu przekonaniu, że wzmocnienie mężczyzny wzmocni także jego członek. Zalecano ćwiczenia, wołowinę, spacery, zimne kąpiele i masowanie się szczotką ryżową. Jak to nie pomagało, czyszczono męskie członki przy użyciu narzędzi chirurgicznych albo nakładano chemikalia. W XX wieku bogaci mężczyźni nosili akumulatorki przy pasku, które przewodziły prąd do genitaliów. W tym czasie zaczęły pojawiać się też pompy próżniowe, które pompowały krew do penisa. Te wciąż pozostają w użyciu.

Sildenafil (PDE5-I) – główny gracz

Skuteczny: Metaanaliza 48 badań klinicznych przeprowadzona na grupie pacjentów 6.127 otrzymujących sildenafil i 5.237 otrzymujących placebo w wieku: <65, 65-74 i powyżej 75. roku życia wykazała, że sildenafil w każdej z badanych grup istotnie statystycznie poprawia zaburzenia erekcji. Dla lepszego zrozumienia problemu warto poznać sposób oceny zaburzeń erekcji, który stosują specjaliści. Jest to tzw. międzynarodowy współczynnik oceny wzwodu (IIEF-International Index of Erectile Function), który składa się z 15 pytań dotyczących 5 zagadnień: erekcji, orgazmu, pożądania, satysfakcji ze stosunku i satysfakcji ogólnej. W badaniu Tsujimura ocenił  według IIEF działanie sildenafilu na grupie 194 mężczyzn z zaburzeniami erekcji. U 89% poniżej 65. roku życia i u 66% powyżej 65. wystąpiła istotna poprawa ZE przy stosowaniu sildenafilu.

Bezpieczny i dobrze tolerowany: Skutki uboczne przy stosowaniu sildenafilu: ból głowy (16%), uderzenia gorąca (10%), dyspepsja (7%), nieprawidłowe widzenie (3%), zawroty głowy (2%). Przerwanie terapii z powodu skutków ubocznych wynosiło mniej niż 2,9% pacjentów.
Kluczowa informacja: Przyjmowanie PDE5-I i nitratów łącznie jest absolutnie przeciwskazane, ponieważ grozi niebezpiecznym dla życia obniżeniem ciśnienia krwi.