Nauka
Łysienie u kobiet – mit czy tabu
9 minut
autorka: lek. med. Małgorzata Sochacka
dermatolog
Żyjemy w świecie, w którym wygląd zewnętrzny ma kolosalne znaczenie. Wpływa na postrzeganie nas przez otoczenie, na nasze samopoczucie i kondycję psychiczną. Jedną z determinant świadczących o naszej atrakcyjności są włosy. Od zawsze kojarzyły się z witalnością, siłą, ze zdrowiem. Lśniące, miękkie i błyszczące świadczą o dobrej kondycji organizmu. Nietrudno jednak zauważyć, że większość reklam preparatów mających zapobiegać wypadaniu włosów skierowana jest do mężczyzn. Kobietom poświęcane są głównie ogłoszenia dotyczące poprawy jakości włosów, a hasło łysienie jest pomijane bądź ukryte w zawoalowany sposób.Wypadanie włosów należy do fizjologicznych reakcji ludzkiego organizmu. Dobowa utrata włosów ze skóry głowy waha się w przedziale 100 a 150. Problem zaczyna się, gdy liczba utraconych włosów przekracza podane wartości i utrzymuje się na wysokim poziomie dłużej niż kilka tygodni. W takim przypadku mówimy o łysieniu. Możemy podzielić je na łysienie androgenne, bliznowaciejące i plackowate. Najczęstszą przyczyną nadmiernej utraty włosów zarówno u kobiet jak i mężczyzn jest łysienie androgenowe. Jest ono związane w znacznej mierze z uwarunkowaniami genetycznymi i zwiększoną podatnością organizmu na dihydrotestosteron (DHT). Dochodzi do skrócenia fazy rozwoju włosów (anagenu). W przypadku łysienia u kobiet stężenie androgenów w surowicy nie zawsze jest zwiększone i może mieścić się w granicach normy. Wówczas przyczyn łysienia upatrywać należy między innymi w zwiększonej wrażliwości mieszków włosowych na androgeny. Jeśli dojdzie do wzrostu poziomu hormonów, przyczyną mogą być różne choroby ogólnoustrojowe jak zaburzenia przysadki mózgowej, zespół policystycznych jajników, guzy produkujące androgeny, m.in. androblastoma. Ponadto zmniejszone stężenie ferrytyny może mieć wpływ na rozwój łysienia. Nieodwracalna utrata włosów na skutek zastąpienia mieszków włosowych przez tkankę łączną włóknistą i zeszkliwiały kolagen charakteryzuje inny rodzaj łysienia. Mowa o łysieniu bliznowaciejącym. Pierwotne może być wynikiem zajęcia procesem zapalnym mieszka włosowego. Rzadko występuje, lecz niejednokrotnie przebieg jest niepomyślny. Do wtórnego łysienia bliznowaciejącego dochodzi zaś w związku z uszkodzeniem mieszka w przebiegu procesów chorobowych toczących się w skórze właściwej. Wśród przyczyn należy wymienić także urazy jak oparzenie słoneczne czy chemiczne, napromienianie.