Jak mobilizować pacjenta do kontaktu z lekarzem

Spokojnie informować? A może od razu naciskać? Jakich argumentów używać? Dlaczego jednemu pacjentowi można powiedzieć: „Na Pana miejscu poszedłbym do lekarza” i on pójdzie, a przez innego to samo stwierdzenie zostanie zignorowane lub wręcz wywoła złośliwy komentarz: „Ale Pani nie jest mną!”. Odpowiedź jest prosta – do każdego pacjenta przemawia coś innego.
Istnieje koncepcja stylów komunikacji, która polega na rozpoznaniu rozmówców ze względu na sposób mówienia, dobór argumentów i sposób reagowania w określonych sytuacjach komunikacyjnych. Chcąc nawiązać dobrą relację z pacjentem, trzeba trafnie zdiagnozować jego styl komunikacyjny i dopasować się do niego. Dopiero potem można go poprowadzić, wywierając na niego wpływ i mobilizując do kontaktu z lekarzem. W tabeli na stronie obok znaleźć można charakterystykę podstawowych stylów komunikowania. Największy wpływ na sposób porozumiewania się mają: potrzeba dominacji (asertywność i chęć postawienia na swoim) oraz ekspresja, która jest związana ze stosunkiem do ludzi i zadań. Kombinacja tych dwóch elementów daje cztery style komunikowania: analityczny, przyjacielski, ekspresyjny i kierowniczy.

Wymienione przy każdym z nich w tabeli cechy charakteryzują „czyste” typy komunikacyjne. Podkreślić trzeba, że są one stosunkowo rzadko spotykane − zwykle mamy do czynienia z „mieszańcami”. Uwzględniając charakterystykę poszczególnych stylów komunikowania, podam kilka przykładów, jak rozmawiać z pacjentami. Wyobraźmy sobie sytuację, gdy pacjent chce kupić leki na przeziębienie. Z wywiadu wynika jednak, że może to być zapalenie oskrzeli. Chcemy wysłać go do lekarza. Jak prowadzimy rozmowę?

Strony: 1 2 3 4